مکانیزمهای دفاعی
از جمله موضوعات مرتبط با اضطراب ،مکانیزم های دفاعی است.
فروید اصطلاح مکانیزم های دفاعی را به آن دسته از تدابیر ناهوشیار اطلاق می کند که آدمی برای حل و فصل هیجان های منفی
به کار می برد.
این تدابیر هیجان مدار موقعیت تنش زا را تغییر نمی دهد بلکه فقط شیوه های دریافت
یا اندیشیدن شخص را به آن عوض می کند.
به این ترتیب در همه مکانیزم های دفاعی، عنصر خودفریبی در کار است. ما آدمیان، همگی، گه گاه مکانیزم های دفاعی را به کار می بریم و با
کمک مکانیزم های دفاعی شرایط دشوار را از شدت می اندازیم تا اینکه بتوانیم به صورتیمستقیم تر آن موقعیت تنش زا را حل و فصل کنیم.
کاربرد مکانیسم های دفاعی فقط در صورتی حاکی از ناسازگاری است که راه و رسم عمده پاسخ دهی در برابر سختی ها و دشواری ها بشود.
اضطراب حالتی است دردناک که تحمل آن برای مدت طولانی ناممکن است.
انسان به طور ناهوشیار روش هایی برای تحریف واقعیت پیدا کرده است، یعنی احساسات خود را از حیطه هوشیاری دور نگه می دارد تا مضطرب نشود.
افراد از مکانیزم های دفاعی علیه اضطراب استفاده می کند. فرض روان کاوان بر این است که اگر چه مکانیزم های دفاعی در کاهش اضطراب مفیدند، ولی از این نظر که فرد را از واقعیت دور می کنند، ناسازگارانه تلقی می شوند.
مکانیزم های دفاعی در نظریه ی فروید همان پاسخ های شناختی عاطفی به عوامل استرس زا، همانند ناکامی ها، عدم موفقیت و عدم ارضا است.
علیرغم کمبود پژوهش های آزمایشی در این باره، یافته های موجود نشان می دهد که دفاع ها یک ارتباط قوی با کارکرد شخصیت در بزرگسالی و
آسیب شناسی روانی دارند و دفاع ها نقش مهمی در سلامت روانی افراد ایفا می کنند.
در پژوهش ها مشخص شده است که سلامت روانی و جسمی افراد به طور معناداری با مکانیزم های دفاعی آن ها در ارتباط است.
در تحقیقی نشان داده شده که افراد با سطح مطلوب سلامت عمومی و نمره اضطراب پایین، از سبک های دفاعی پخته استفاده می کنند.
درتحقیقی دیگرنشان داده شدکه سلامت روانی با استفاده از مکانیسم های دفاعی پخته نظیر پیش بینی، والایش، شوخی و فرو نشانی رابطه دارد.