آیاازلحاظ اضطراب اجتماعی ، بین افرادمبتلا به لکنت وافرادعادی تفاوتی وجوددارد؟
آیاازلحاظ اضطراب اجتماعی ، بین افرادمبتلا به لکنت وافرادعادی تفاوتی وجوددارد؟
یکی ازمواردی که افرادمبتلا به لکنت باآن درگیرندمورداضطراب،شرم یاترس است که میتواندبصورت خفیف تابسیارشدیددرآنان وجودداشته باشد.
این ترس دربسیاری ازمواردبحدی زیاداست که مانع عملکردنرمال روزانه،شامل کاروفعالیت اجتماعی،تحصیل،تعامل وارتباط صحیح باافراداجتماع میگردد.
افرادعادی اجتماع تصورصحیحی ازمیزان اضطراب افراددارای لکنت ندارند،لذا همین عدم اطلاع ازشدت اضطراب آنان میتواند موجب بروزمشکلاتی درارتباط صحیح اجتماعی مردم باآنان شده ویادربحث درمان ، غفلت ازدرمان این جنبه مهم ازمشکل آنان درطراحی برنامه صحیح وکامل درمانی میتواندباعث عدم تکمیل درمان وشکست آن گردد.
درمطالعه ای که درسال1394 باعنوان بررسی اضطراب اجتماعی دربزرگسالان مبتلا به لکنت دریکی ازدانشگاههای ایران انجام گردید،محققان به نتایج زیردست یافتند:
روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی از نوع مورد- شاهدی ،با استفاده از پرسشنامه هراس اجتماعی، 32 فرد مبتلا به لکنت درمحدوده سنی 18 تا 45 سال و 32 فرد دارای گفتار روان که از نظر سن و جنس و تحصیلات با گروه دارای لکنت همسان شده بودند، به لحاظ میزان اضطراب اجتماعی مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها: آزمون t مستقل نشان داد که میانگین نمره اضطراب اجتماعی در افراد مبتلا به لکنت به طور معناداری بیش ازمیانگین نمره افراد دارای گفتار روان است. همچنین در بین مولفه های این آزمون، میانگین نمره مولفه ترس بین دو گروه تفاوت معناداری داشت.
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق حاکی از بالاتر بودن میزان اضطراب اجتماعی (هراس اجتماعی)به طور کلی و مولفه ترس به طور اختصاصی، در افراد مبتلا به لکنت نسبت به همتایان دارای گفتار روانشان بود. بنابراین لازم است در برنامه های درمانی که توسط آسیب شناسان گفتار و زبان برای این افراد در نظر گرفته میشود، به این جنبه از اختلال نیز پرداخته شود و بخشی از برنامه های درمانی به تعدیل و کاهش میزان اضطراب اجتماعی افراد و به خصوص احساس ترس در آنها معطوف گردد. ارد؟
یکی ازمواردی که افرادمبتلا به لکنت باآن درگیرندمورداضطراب،شرم یاترس است که میتواندبصورت خفیف تابسیارشدیددرآنان وجودداشته باشد.
این ترس دربسیاری ازمواردبحدی زیاداست که مانع عملکردنرمال روزانه،شامل کاروفعالیت اجتماعی،تحصیل،تعامل وارتباط صحیح باافراداجتماع میگردد.
افرادعادی اجتماع تصورصحیحی ازمیزان اضطراب افراددارای لکنت ندارند،لذا همین عدم اطلاع ازشدت اضطراب آنان میتواند موجب بروزمشکلاتی درارتباط صحیح اجتماعی مردم باآنان شده ویادربحث درمان ، غفلت ازدرمان این جنبه مهم ازمشکل آنان درطراحی برنامه صحیح وکامل درمانی میتواندباعث عدم تکمیل درمان وشکست آن گردد.
درمطالعه ای که درسال1394 باعنوان بررسی اضطراب اجتماعی دربزرگسالان مبتلا به لکنت دریکی ازدانشگاههای ایران انجام گردید،محققان به نتایج زیردست یافتند:
روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی از نوع مورد- شاهدی ،با استفاده از پرسشنامه هراس اجتماعی، 32 فرد مبتلا به لکنت درمحدوده سنی 18 تا 45 سال و 32 فرد دارای گفتار روان که از نظر سن و جنس و تحصیلات با گروه دارای لکنت همسان شده بودند، به لحاظ میزان اضطراب اجتماعی مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها: آزمون t مستقل نشان داد که میانگین نمره اضطراب اجتماعی در افراد مبتلا به لکنت به طور معناداری بیش ازمیانگین نمره افراد دارای گفتار روان است. همچنین در بین مولفه های این آزمون، میانگین نمره مولفه ترس بین دو گروه تفاوت معناداری داشت.
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق حاکی از بالاتر بودن میزان اضطراب اجتماعی (هراس اجتماعی)به طور کلی و مولفه ترس به طور اختصاصی، در افراد مبتلا به لکنت نسبت به همتایان دارای گفتار روانشان بود. بنابراین لازم است در برنامه های درمانی که توسط آسیب شناسان گفتار و زبان برای این افراد در نظر گرفته میشود، به این جنبه از اختلال نیز پرداخته شود و بخشی از برنامه های درمانی به تعدیل و کاهش میزان اضطراب اجتماعی افراد و به خصوص احساس ترس در آنها معطوف گردد.