مقایسه ی بهزیستی روان شناختی و مکانیزم های دفاعی در دانش آموزان با و بدون لکنت زبان
طبق عنوان تحقیقی فوق مشخص گردید که دانش آموزان دارای لکنت، بهزیستی روان شناختی پایین تری داشته و از مکانیزم های دفاعی ناپخته تری نسبت به دانش آموزان عادی استفاده می کنند.
همچنین تحقیقات نشان دادند که بزرگسالانی که لکنت دارند به دلیل لکنت، با شغلشان مشکل پیدا می کنند،ضمنا لکنت زبان با کاهش بهزیستی روان شناختی همراه میباشد.
سلامت روانی را معادل کارکرد مثبت روان شناختی، تلقی و آن را در قالب اصطلاح بهزیستی روان شناختی مفهوم سازی کرده اند.
پژوهش های انجام شده در زمینه لکنت زبان و اضطراب، حاکی از آن است که تنیدگی یا اضطراب، لکنت زبان را تشدید می کند و سرخوردگی، کاهش عزت نفس واختلال درکنش وری اجتماعی را به وجود می آورد و موجب می شود تا فرد از برخی موقعیت هایی که مستلزم سخن گفتن هستند مثل حرف زدن در برابر جمع یا با تلفن اجتناب کند.
عده ای ازدانشمندان در پژوهشی نشان دادند که افراد لکنتی بیش از افراد عادی دارای نگرش ارتباطی منفی هستند؛ و همچنین با توجه به ماهیت غیر ارادی و به طور بالقوه مشکل ساز اجتماعی، لکنت زبان به طور بالقوه تأثیر منفی برسلامت روانی- عاطفی دارد.
برحسب نتایج تحقیقات درزمینه مکانیسمهای دفاع روانی دانش آموزان با وبدون لکنت مشخص گردیدکه میانگین کل بهزیستی روان شناختی و خرده مقیاس های آن در دانش آموزان لکنتی پایین تر از دانش آموزان عادی است، همچنین میانگین سبک دفاعی رشد یافته در دانش آموزان عادی بالاتر از دانش آموزان لکنتی است ولی میانگین سبک های دفاعی نوروتیک و رشد نایافته در دانش آموزان لکنتی بالاتر است. به عبارت دیگر دانش آموزان لکنتی از مکانیزم های دفاعی سازش نایافته بیشتری نسبت به دانش آموزان عادی استفاده می کنند.
یافته ها نشان می دهد که بین بهزیستی روان شناختی دانش آموزان با و بدون لکنت زبان تفاوت
معناداری وجود دارد. به این معنی که میانگین بهزیستی روان شناختی در دانش آموزان عادی بالاتر
از دانش آموزان لکنتی است. این یافته با نتایج پژوهش های دانشمندان مختلف همسو است. در تبیین این یافته می توان گفت دانش آموزان لکنتی که دائماً از طرف والدین یا اطرافیان و دوستان خود سرزنش
می شوند و آنها را به خاطر لکنتشان تحقیر می کنند، در واقع زمینه اضطراب، ترس و کاهش اعتماد
به نفس را در آنها فراهم می کنند. تحقیر و سرزنش کودکان با دادن دستورات اجباری برای
جلوگیری از لکنت به کودکان، نه تنها کمکی به آنها نمی کند بلکه او را به فردی با احساس انزوا و
تنهایی مبدل می کند. پذیرفتن کودک با هر مشکل و توانایی از طریق خانواده و دوستان و اطرافیان
در کودک این احساس را به وجود می آورد که تکیه گاه امنی برای ادامه زندگی دارد.
درتحقیقات عده ای دیگرازدانشمندان مشخص گردیدکه لکنت، کیفیت زندگی و باورها و تحصیلات این افراد را به طور منفی متأثر می کند. همه ی این ها می توانند سلامت روانی این افراد را کاهش دهند.
یافته ها نشان می دهد که بین مکانیزم های دفاعی دانش آموزان با و بدون لکنت زبان تفاوت
معناداری وجود دارد. بدین معنی که دانش آموزان لکنتی از مکانیزم های دفاعی ناپخته تری نسبت به
دانش آموزان عادی استفاده می کنند. از طرف دیگر ثابت شده است که مکانیزم های دفاعی سازش یافته با سلامت جسمی و روانی رابطه مثبت و معنادار داردو مکانیزم های دفاعی سازش نایافته ارتباط منفی و معنی داری با سلامت روان دارد، به عبارت دیگر، در مواجهه با موقعیت های دشوار و پر استرس، توانایی تحلیل، تصمیم گیری و انتخاب رفتار صحیح فردکاهش و احتمال رفتارهای ناسازگارانه افزایش می یابد. در این مفهوم می توان گفت که دانش آموزان لکنتی در مواجهه با موقعیت های مشکل ، به سبک های دفاعی رشد
نایافته متوسل می شوند. در پژوهش مورداشاره نیز، سبک دفاعی غالب دانش آموزان لکنتی رشد نایافته بود و در چنین شرایطی فرد معمولاً از طریق انکار، ابطال، ناارزنده سازی و جابجایی، با استرس و موقعیت های استرس زا مواجه می شود.